HISTORIA SZKOŁY

W okresie międzywojennym szkoła mieściła się przy Rynku, w budynku nr 28, tuż koło plebani, w domku parterowym, murowanym. Tutaj nauczyciel miał mieszkanie, składające się z dwóch pokoi i kuchni, a po drugiej stronie korytarza były dwie małe sale lekcyjne. Obok szkoły znajdował się ogród warzywny, który należał do kierownika szkoły.

Na początku swojego istnienia Szkoła Podstawowa w Dobrej była szkołą 1-klasową, później 4-klasową z 6 oddziałami, a od 1923 r. szkołą 7-klasową. Dwie klasy umieszczono w remizie strażackiej, a dwie w domach prywatnych przy ulicy Kilińskiego.

W 1930 r. Magistrat zakupił od właściciela majątku Dobra - Schweikerta, dla potrzeb szkoły dom przy Rynku. Po śmierci lokatora tego domu, dr Stanisława Zaborskiego, szkoła stopniowo zajmuje jego pokoje na 1 piętrze, a następnie po usunięciu Urzędu Pocztowego i lokatorki z parteru, zajmuje cały parter po lewej stronie.

W 1931 r. szkoła zajmuje całe piętro i parter, gdzie mieszczą się cztery klasy, kancelaria szkoły, a na parterze dwie klasy, biblioteka i klasa robót ręcznych. Po opuszczeniu oficyny przez ówczesnego lokatora, szkoła remontuje te pokoje, urządzając tam siódmą salę.

W latach 1918-1938 w Publicznej Szkole Powszechnej w Dobrej pracowało 24 nauczycieli. Oprócz pracy w szkole nauczyciele w okresie zimowym prowadzili kursy dla dorosłych i starszej młodzieży. Przy szkole istniał Dozór Szkolny, składający się z wybitnych obywateli miasta i przedstawicieli grona nauczycielskiego.

Gdy wybuchła II wojna światowa, 7 września 1939 r. wojsko niemieckie było już w Dobrej. Cały miesiąc wrzesień nie było nauki. Wojsko niemieckie zajęło budynek szkolny dla własnych potrzeb, w związku z czym nauczyciele zorganizowali szkołę w remizie strażackiej. Zajęcia odbywały się na dwie zmiany i trwały od 1 października do 20 grudnia 1939 r.

W styczniu 1940 r. nie było już nauki, ponieważ szkoły polskie zostały zamknięte. W gmachu szkoły, po wyjściu wojsk niemieckich, została otwarta szkoła niemiecka, gdzie pracowało dwóch Niemców. Dzieci polskie uczęszczały potajemnie na lekcje do p. Eugenii Potockiej i p. Marii Skoińskiej. Z tego powodu Eugenię Potocką aresztowano. Kierownik szkoły Aleksander Łaziński i ks. Stanisław Zawadzki zostali wywiezieni do obozów śmierci i tam straceni. Niektórzy nauczyciele zmienili zawód i meldowali się w Urzędzie Pracy jako robotnicy fizyczni.

Po wojnie, w styczniu 1945 r. przystąpiono do naprawy budynku szkolnego. Panie: Potocka i Łazińska, zapisywały dzieci do szkoły. Przyjęto do pracy nauczycieli. Kierownikiem szkoły został p. Jan Palczewski. W szkole brakowało ławek, pomocy naukowych i podręczników. Do jednego oddziału uczęszczały dzieci z różnych roczników. W roku szkolnym 1945/46 pracowały trzy klasy drugie, jedna piąta i jedna szósta. Pierwszą klasę uruchomiono dopiero od połowy października. Dla dzieci urodzonych w latach 1930-1931 r. zorganizowano kurs wieczorowy. Mimo wielu braków szkoła funkcjonowała, a młodzież robiła postępy w nauce.

Przy finansowej i rzeczowej pomocy obywateli, zorganizowano dożywianie dzieci biednych, zakupiono książki do Publicznej Biblioteki Szkolnej. Miejscowi stolarze wykonali 55 dwuosobowych ławek z drewna, ofiarowanego przez Radę Miejską. W następnym roku szkolnym szkoła była 7-klasową, powstały drużyny harcerskie: żeńska i męska, działała Szkolna Kasa Oszczędności, PCK, kółko teatralne.

W roku szkolnym 1949/50 uruchomiono świetlicę, w której uczniowie po południu, pod opieką nauczycieli odrabiali prace domowe. Zawiązało się kółko sportowe, modelarskie, działał zespół artystyczny i chór szkolny. W szkole w Dobrej uczy się ponad 460 uczniów. Zatrudnionych jest około 50 nauczycieli.

Do 1949 r. młodzież szkolna pod opieką nauczycieli uczestniczyła w nabożeństwach.

W roku szkolnym 1953/54 szkoła liczyła 364 uczniów i 11 nauczycieli. W tym też roku, kierowanie szkołą przejmuje nauczyciel tej szkoły p. Konrad Litwiński. Od tego roku poprawiła się baza materialna, szkoła otrzymała umeblowanie dla dwóch klas, były to tablice, stoliki, taborety i umywalki. Sprowadzono bardzo dużo pomocy naukowych, zwłaszcza do fizyki, biologii i geografii. W dalszym ciągu pracowała świetlica szkolna i prowadziła dożywianie dla biednych dzieci. Rozwijała się turystyka. Nauczyciele przy pomocy finansowej Wydziału Oświaty, Komitetu Rodzicielskiego i Gminnej Spółdzielni SCh organizowali dla uczniów wycieczki krajoznawcze w różne części kraju. Uczniowie brali udział w imprezach sportowych, odnosząc zwycięstwa na szczeblu powiatowym i wojewódzkim. Działały kółka: modelarskie, fotograficzne, zespół artystyczny. Komitet Rodzicielski i nauczyciele zakupili do szkoły radio. Szkoła otrzymała telewizor czarno-biały - był to pierwszy telewizor w naszym miasteczku. Młodzież uczestniczyła w uroczystościach państwowych i przygotowywała programy artystyczne na akademie dla mieszkańców. Fundusze na poprawę bazy materialnej szkoły wpływały od obywateli miasta, Komitetu Rodzicielskiego, uczniów przy zalesieniu i oczyszczaniu lasu, itp. Mimo wysiłku wielu osób, obiekt nie spełniał warunków, jakie powinna mieć nowoczesna szkoła. Budynek ogrzewano przy pomocy pieców kaflowych, nie było bieżącej wody, kanalizacji, zbiorowe ubikacje znajdowały się na zewnątrz budynku, małe boisko i ciasne izby lekcyjne. Dlatego w roku szkolnym 1957/58 podjęto starania o budowę nowej szkoły.

W roku szkolnym 1959/60 w szkole uczyło się już 432 uczniów, w 14 oddziałach pracowało 12 nauczycieli. Klasy pierwsze uczyły się w remizie.

W połowie sierpnia 1958 r. kierownik szkoły Konrad Litwiński otrzymał zapewnienie od Ministerstwa Oświaty, że jeżeli społeczeństwo miasta zgromadzi 30% materiału potrzebnego na budowę szkoły, to otrzyma od nich dotację w kwocie 1 000 000 zł. Zawiązał się Komitet Budowy Szkoły, który podjął uchwałę, aby obywatele podpisywali deklaracje w gotówce oraz robociznach na rzecz budowy szkoły.

Następnie delegacja (Roman Szymański - przewodniczący, Konrad Litwiński - kierownik szkoły) wyjechała do Ministerstwa Oświaty po potwierdzenie obietnicy, danej wcześniej kierownikowi szkoły. Potwierdzenie otrzymali na piśmie przesłanym do szkoły, w którym podkreślano konieczność budowy tejże szkoły. W pierwszym etapie przynajmniej osiem izb lekcyjnych, deklarowano również dla województwa dodatkowe kredyty na ten cel. Wykonano plan działki pod budowę szkoły, dokonano wiercenia terenu i zbadano. Uznano działkę za odpowiednią. Niestety, budowa szkoły zostaje wycofana z wojewódzkiego planu inwestycji oświatowych.

Ponowne starania miały miejsce 2 października 1960 r.

29 października 1960 r. otrzymano zgodę Architektury Wojewódzkiej - zatwierdzenie dokumentacji technicznej pod budowę szkoły. Przy wielu wątpliwościach trwających pół roku, w związku z wyborem miejsca pod budowę szkoły (było kilka wariantów lokalizacji), 17 grudnia 1960 r. zdecydowano, że szkoła będzie budowana w parku miejskim. Znowu badano teren przez specjalną komisję z Kuratorium Oświaty.

1 października 1961 r. odbyła się uroczystość wmurowania kamienia pod mury nowej szkoły, wyłożono księgę i zebrano sporo pieniędzy.

13 stycznia 1962 r. ukończono fundamenty pod szkołę, świetlicę i salę gimnastyczną, także w styczniu rozpoczęto wznoszenie murów.

1 września 1963 r. odbyło się uroczyste oddanie do użytku nowej szkoły, Pomnika 1000-lecia Państwa Polskiego im. gen. Karola Świerczewskiego. W uroczystości uczestniczyli przedstawiciele oświaty, partii, państwa, zakładów pracy, kierownictwa szkół, przedstawiciele przedsiębiorstwa budowlanego i dwóch przedstawicieli jednostek wojskowych (z Powidza i Ostrowa). W tym dniu została odsłonięta tablica pamiątkowa. Szkoła dostała wiele prezentów rzeczowych i pieniędzy na zakup pomocy.

12 listopada 1964 r. rozpoczęto prace przy budowie boiska i placu rekreacyjnego.

18 stycznia 1967 r. oddano do użytku budynek mieszkalny dla trzech rodzin nauczycielskich.

Wiosną 1965 r. posadzono róże i zagospodarowano działkę szkolną.

W kwietniu 1967 r. nastąpiło uroczyste wręczenie sztandaru ufundowanego przez Komitet Rodzicielski.

Prawie całe społeczeństwo miasta Dobra uczestniczyło w tym wielkim, jak na owe czasy, przedsięwzięciu. Nauczyciele opodatkowali się na ten cel, uczniowie zbierali złom, makulaturę, pracowali rolnicy z obwodu szkoły w Dobrej, oddawali 2% swoich świadczeń, Komitet Rodzicielski organizował loterie fantowe, zabawy taneczne, wystawiał przedstawienia, społeczeństwo wpłacało dobrowolne kwoty. Około 150 osób pracowało społecznie przy wykopie fundamentów, Gminna Spółdzielnia "Samopomoc Chłopska", kółka rolnicze użyczały ciągników do wywożenia ziemi, rolnicy przyjeżdżali wozami i pomagali przy pracy.

Pięć lat trwały zmagania w realizację marzeń o nowym obiekcie szkolnym w naszym mieście.

Rok szkolny 1963/64 był szczególnie ważny, ponieważ 422 uczniów rozpoczęło naukę w pięknej, nowoczesnej i długo oczekiwanej przez dzieci i społeczeństwo szkole. Duże i jasne izby lekcyjne, wyposażone zostały w nowy sprzęt i pomoce naukowe. Szkoła dysponowała pracowniami przedmiotowymi (fizyko-chemiczna, biologiczna, historyczna, geograficzna, matematyczna, polonistyczna, praktyczno-techniczna dla dziewcząt i chłopców, w której znajdowały się narzędzia do obróbki różnych materiałów, maszyny do szycia, kuchnia gazowa, itp.). Sporo sprzętu i pomocy naukowych wykonała młodzież pod opieką nauczycieli.

Obszerne korytarze pozwalały dzieciom na swobodne spacery podczas przerw, a duża - jak na owe czasy, sala gimnastyczna, stwarzała możliwość prowadzenia zajęć gimnastycznych oraz gier sportowych przez cały rok szkolny. Do dyspozycji uczniów były szatnie i natryski. Dobrze wyposażona świetlica szkolna prowadziła dożywianie dzieci. Położenie obiektu szkolnego było korzystne, gdyż znajdowało się wśród zieleni i drzew. Duże boisko i plac rekreacyjny to dar przekazany uczniom.

Rok szkolny 1963/64 był ostatnim etapem 7-klasowej szkoły podstawowej.

Od 1 września 1964 r. szkoła stała się 8-klasową o 14 oddziałach. Kierownikiem szkoły był nadal p. Konrad Litwiński, a po jego odejściu na emeryturę, stanowisko objął p. Eugeniusz Świerczyński.

W roku szkolnym 1973/74 szkoła podstawowa została przekształcona w Zbiorczą Szkołę Gminną w Dobrej, a jej dyrektorem został p. Wacław Szymański. W tym też roku, na skutek reorganizacji szkół, do naszej szkoły przyjęto uczniów z Rzymska, Strachocic, Miłkowic, Mikulic, Potworowa, Żeronic po klasie 4 i z Dąbrowicy po klasie 6.

W roku szkolnym 1978/79 doszły dzieci ze szkoły z Rzymska. W tym okresie szkoła była przepełniona, nauka odbywała się na dwie zmiany.

W roku szkolnym 1985/86 uczyło się w szkole najwięcej dzieci, bo aż 604.

W 1975 r. na skutek reformy administracyjnej szkoła w Dobrej podlegała Kuratorium Oświaty w Koninie.

Dyrektorem Szkoły Zbiorczej w Dobrej był p. Ryszard Kujawiński.

W 1986 r. na terenie gminy utworzono Inspektorat Oświaty. Szkoła w Mikulicach stała się placówką filialną szkoły w Dobrej.

Od 1 stycznia 1996 r. nadzór nad szkołami pełni samorząd lokalny - Urząd Gminy i Miasta Dobra.

Do szkoły w Dobrej po klasie 6 przyjeżdżały dzieci ze szkół podstawowych z Piekar, Strachocic i Dąbrowicy.

Na przestrzeni 40 lat liczba dzieci, a tym samym i klas, kształtowała się dość różnie i zależna była od przyrostu naturalnego w poszczególnych latach.

W roku szkolnym 1997/98 w nowej szkole uczyło się 461 uczniów w 19 oddziałach klasowych. Zatrudnionych było 35 nauczycieli, w tym ksiądz, katechetka i 11 pracowników obsługi.

1 września 1999 r. wraz z reformą oświaty powstał Zespół Szkół Publicznych w Dobrej, obejmujący Szkołę Podstawową im. Henryka Sienkiewicza oraz Gimnazjum, do którego uczęszczają uczniowie z całej gminy.

Od 1986 r. do 2006 r. dyrektorem był p. Andrzej Piątkowski, a z-cami: p. Krystyna Moksik, p. Elżbieta Fornalczyk i p. Mirosława Bednarkiewicz.

W 2006 r. dyrektorem szkoły zostaje p. Marek Milczarek, a z-cami: p. Danuta Zgolińska (ds. szkoły podstawowej) i p. Iwona Chwiałkowska (ds. gimnazjum).

Z dniem 1 września 2012 r. w wyniku zmian organizacyjnych oświaty w gminie, powstał Zespół Szkolno-Przedszkolny w Dobrej. W jego skład wchodzą: Szkoła Podstawowa im. Henryka Sienkiewicza w Dobrej, Gimnazjum w Dobrej, Szkoła Filialna im. Stefana Żeromskiego w Piekarach oraz Przedszkole Samorządowe w Dobrej z filiami w Długiej Wsi i Piekarach.

Dyrektorem Zespołu Szkolno-Przedszkolnego został p. Marek Milczarek, a z-cami: p. Danuta Zgolińska (ds. szkoły podstawowej) i p. Iwona Chwiałkowska (ds. gimnazjum).

Kierownikiem Szkoły Filialnej w Piekarach została p. Elżbieta Jesionek, a kierownikiem Przedszkola Samorządowego p. Marzenna Jeżyk.

07 września 2013 r. odbył się Zjazd Absolwentów z okazji 50-lecia istnienia Szkoły oraz uroczysta ceremonia otwarcia nowo wybudowanej obok szkoły hali sportowej.

08 września 2013 r. odbyła się uroczystość nadania imienia Henryka Sienkiewicza Gimnazjum w Dobrej oraz ufundowanie i poświęcenie nowego sztandaru dla Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Dobrej.

Z dniem 1 września 2017 r. w wyniku zmian organizacyjnych oświaty w gminie Dobra, Szkoła Filialna w Piekarach staje się samodzielną placówką pod nazwą Zespół Szkolno-Przedszkolny w Piekarach.

Dyrektorem Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Dobrej zostaje p. Marek Milczarek, a z-cami: p. Danuta Zgolińska i p. Iwona Chwiałkowska.
 

Źródło:
Stanisław Stasiak, Dobra - zarys dziejów miasta.
Materiały własne szkoły.